Elara’Nın Neşe Güneş Taşı’Nı Geri Almaya Yönelik Cesur Görevini Takip Edin

Bir zamanlar Luminara diyarında, çocukların kahkahaları artık taş döşeli sokaklarda yankılanmaz olmuştu ve kalenin duvarlarının üzerindeki parlak bayraklar solgun gri renklere dönmüştü. İnsanlar fısıltıyla konuşur, gülümsemeler ise bahar karı kadar nadirdi. Efsaneye göre, Neşe Güneş Taşı adlı sihirli bir eser, gölgeli bir figür tarafından çalınmıştı ve o geri dönmedikçe krallık kederle örtülü kalacaktı. Luminara"nın dışında küçük bir kulübede, Elara adında meraklı bir genç kız yaşardı. Yüzünü saran oyunbaz sarmaşıklar gibi kıvırcık kestane saçları ve hem yaramazlık hem de empatiyle parlayan gözleri vardı. Elara bulmacaları severdi karmaşık düğümleri çözmekten, gizli kodları çözmekten ve mozaik desenlerini ustalıkla anlamaktan hoşlanırdı. Mütevazı evinde bile dişliler, renkli camlar ve kadim parşömenlerden oluşan küçük bir atölye kurmuştu inanıyordu ki sabır ve dikkatli düşünceyle her problem, ne kadar büyük olursa olsun çözülebilirdi. Bir sisli sabah, Elara kapısına asılı bir parşömen keşfetti. Zarif bir yazıyla Kral Alaric"in daveti yazılıydı "Sevgi ve gerçeğin arayıcısı, Neşe Güneş Taşı"nı geri getirmeni rica ediyorum. Akıl, cesaret ve şefkat üç sınavını geçersen, krallığımıza kahkahayı yeniden getireceksin. " Parşömenin üzerinde kraliyet mührü vardı ve kenarında hafifçe parlayan bir güneş amblemi bulunuyordu. Elara"nın kalbi çarptı. Bu, beklediği meydan okumaydı. Kale kapılarından girerken, koridorların tuhaf bir sessizlik içinde olduğunu fark etti. Duvarlardaki geçmiş kutlamaların tabloları ona bakıyor, yarı gülümseyen yüzler donuk bir sevinçle izliyordu. Büyük salonda, omuzları endişe yüküyle eğilmiş Kral Alaric duruyordu. "Hoş geldin, Elara," dedi yumuşakça. "İlk sınav Aynalar Salonu"nda seni bekliyor. Yansımaların ardındaki gerçeği gören kişi gizli anahtarı bulabilir. " Elara salona girdi farklı şekil ve boyutlarda onlarca ayna duvarları kaplamıştı. Yüzeyleri su gibi parıldıyor ama gerçek yansımasını göstermiyordu. Bir ses yankılandı "Yüzeyin altındakini ortaya çıkaran aynayı bul. " Geometri dersini hatırladı geliş açısı ve yansıma açısı hakkında. Pozisyonunu ayarlayarak ve yan yana iki aynayı hafifçe eğerek, camın arkasındaki küçük bir bölmeyi aydınlatan dar bir boşluk yarattı. Altın bir rafta, güneş patlaması işlenmiş gümüş bir anahtar duruyordu. Anahtarı havaya kaldırınca ses "Gerçeği yalandan ayırdın. " dedi. Sonraki sınav onu Fısıldayan Yapraklar Bahçesi"ne götürdü. Bir zamanlar canlı olan çiçekler şimdi solgun ve sessizdi. Ortada, bir ağlayan söğüt, hareketsiz bir göletin üzerine eğilmişti. Bir tabela yazıyordu "Yalnızca iyi kalpli biri uyuyan hayatı uyandırabilir. " Elara göletin yanına diz çöktü ve yüzen fenerlerin her birinde tek kelime olduğunu fark etti neşe, umut, sempati, cesaret, sevgi. Bu kelimelerin gizli bir cümle oluşturduğunu anladı. Şiir ve empati derslerini hatırlayarak söğüte fısıldadı "Sevgi umut verir, sempati cesaret getirir ve neşe kalır. " Fenerler sıcak bir ışıkla parladı ve yükselmeye başladı etrafında dönen yumuşak bir rüzgar yaprakları hışırdattı, dallarda yeni tomurcuklar açtı. Söğüt sarkık dallarını kaldırdı ve ikinci anahtarı, gülen bir yüz işlenmiş şekilde ortaya çıkardı. Elara, iki anahtarı bahçenin kenarındaki eski bir kral heykeline sundu. Heykelin taş elleri açıldı ve onları aldı. Avucunda, kenarları ufalanan eski bir parşömene çizilmiş bir harita vardı. Harita, Neşe Güneş Taşı"nın saklandığı Sombra Dağı"na giden yolu gösteriyordu. Son bir yazı uyarıyordu "Sadece korkusuzca gölgelerle yüzleşen cesurlar ışığı geri kazanabilir. " Gün batımında, Elara, sürekli fırtına bulutlarıyla taçlanmış devasa Sombra Dağı"na doğru yola çıktı. Yol, ayaklarının altında kayan kayalarla doluydu ve rüzgarda ürkütücü ulumalar yükseliyordu. Fizik bilgisine dayanarak, düşmüş bir dal ve sağlam bir taş kullanarak basit bir kaldıraç yaptı ağır kayaları yana kaydırarak güvenli bir geçit açtı. Bir virajda, kırılgan bir ip ile köprülenmiş derin bir uçurumla karşılaştı. Altında, dönen gölgeler ipin uçlarını çekiyordu. Gerilme ve denge derslerini hatırlayarak sağlam bir düğüm attı ve yavaş yavaş, inç inç karşıya geçti sinirlerini yatıştırmak için sessiz bir şarkı söyledi. Yarım yol geçerken sert bir rüzgar ipi neredeyse koparacakken Elara sıkı tuttu, hazırlığına güvendi. Diğer taraf, ayaklarının altındaki sağlam zemin gibi hissettirdi ve ip titremeyi kesti. Dağın mağara girişinde, gölgeli bir figür bekliyordu Neşe Güneş Taşı"nı çalan büyücü Noctis. Gözleri obsidyen gibi parlıyordu. "Aptal çocuk," tısladı. "Hüzün gücünü yenemezsin. " Korkutucu şekiller oluşturan dönen siyah bir sis çağırdı. Korku kalbini sarmak üzereydi ama kralın parşömenindeki kelimeleri hatırladı akıl, cesaret, şefkat. Bahçeden getirdiği sempatinin fenerini uzattı ve yumuşak parıltısı güçlendi. Sise nazikçe konuştu korktuğunu kabul etti ama korkunun hükmetmesine izin vermeyeceğini söyledi. Varoluşunu kabul ederken gölgeler kendi endişelerine dönüştü çok küçük, çok zayıf, çok deneyimsiz olduğuna dair şüpheler. Her endişeye bir bulmaca gibi baktı ve birer birer çözümler söyledi "Kalbine güven. Güçlerini kucakla. Gerekirse yardım iste. " Gölgeler sis halinde dağıldı ve sadece Noctis kaldı. Öfkelenen Noctis son bir engel çağırdı sadece saf neşe sunulduğunda açılan kristal bir kapı. Elara takas edecek maddi bir şey olmadığını fark etti. Sonra ilk iki sınavın sonunda hissettiği heyecanı, minnettarlığı ve gururu hatırladı. Büyücüye başını salladı. "Neşemi sunuyorum, böylece sen de gülmenin ne demek olduğunu hatırlayabilirsin. " Göğsünden sıcak bir ışık yayıldı ve kristale sızdı. Kapı titredi ve yarıldı, uçurumun kalbinde küçük bir odayı ortaya çıkardı. Orada, taş bir kaidenin üzerinde, içinde küçük dans eden ışıkların döndüğü altın bir küre olan Neşe Güneş Taşı duruyordu. Elara onu kaldırdığında mağara bir uğultu ile doldu ve tüm kasvet kaçtı. Noctis"in alaycı bakışı şaşkınlığa dönüştü. Işık ona dokundu ve o, uzun boylu bir figürden çekingen bir adama dönüştü hüzün pelerini yıpranmıştı. "Bir zamanlar neşeli bir ozandım," fısıldadı, gözleri yaşlı. "Ama umudu kaybettim ve karanlığa teslim oldum. " Elara ona elini uzattı, nazik iyiliğin eski yaraları iyileştirebileceğini hatırlattı. Etkilenen Noctis, büyüsünü bozduğu şeyleri onarmak için kullanacağına söz verdi. Birlikte, Neşe Güneş Taşı"nı dolambaçlı geçitlerden ve dağ yolundan geri taşıdılar. Kale avlusuna vardıklarında, Kral Alaric ve halk toplanmış, yüzlerinde beklenti vardı. Elara küreyi büyük salondaki mermer bir kaideye koydu. Aniden, altın ışınlar her pencereden yayıldı ve kahkahalar uzun bir kuraklıktan sonra yağan yağmur gibi patladı. Bahçelerde çiçekler açtı ve duvarlardaki tablolar bile canlandı, karakterler tam kahkahaya boğuldu. Kral Alaric Elara"yı kucakladı. "Krallığımızı sen kurtardın," dedi. "Zeki zihnin, nazik kalbin ve sarsılmaz cesaretin bize en büyük dersi verdi mutluluk, zorluklarla birlikte yüzleştiğimizde ve karanlıktakilerle ışığı paylaştığımızda gelişir. " Ardından müzik, hikâye anlatımı ve dansla dolu görkemli bir şölen düzenlendi. Elara çocuklarla dans etti, Noctis yeniden bir gezgin ozan olarak katıldı ve Luminara krallığı eski parlaklığını buldu. Ve böylece, diyar sonsuza dek mutlu yaşadı kahkaha geri geldi, çünkü bir zeki ve iyi kalpli ruh, bulmacaların çözülebileceğine, korkuların anlaşılabileceğine ve en karanlık kalbin bile ışığa döndürülebileceğine inanmıştı.